Kot brytyjski nie ma tendencji do częstego chorowania. Jednak, ze względu na krzyżowanie przedstawicieli tej rasy z innymi, odnotowano przypadki zachorowań na policystowatość nerek czy przerost mięśnia sercowego. Niezwykle ważne jest parowanie kota brytyjskiego zgodnie z jego grupą krwi, czyli B. W ten sposób właściciel uniknie sytuacji urodzenia przez kotkę martwych kociąt lub poronienia przez nią ciąży.
Kot brytyjski może być genetycznie obciążony kardiomiopatią przerostową, która może dotyczyć zarówno młodych kociąt jak i kotów kilkuletnich. Dlatego należy wykonywać w hodowlach badania genetyczne celem wykluczenia nosicielstwa wadliwego genu i nie rozmnażać kotów obciążonych genetycznie.
Kot brytyjski może też kot brytyjski może też być dotknięty wrodzoną wielotorbielowatością nerek (PKD). Rzadziej może wystąpić wodogłowie i hemofilia.